…وَ مَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا
…و هـر کـس نفسی را زنـده کـنـد گویا همه مردم را زنده کرده است(مائده ۳۲)
پرستار نمونه، مهربانوی گرانقدر،
تبریکی از دریچه ی باغ بهار و از روزنه ی سپاس به تو تقدیم می شود که تراوش زندگی از دست هایت می ریزد و ضرب آهنگ قدم هایت، امید را به رگ حیات جاری می سازد.
زمین را به عطر نامت آذین بسته ایم؛
مهربانانه ترین واژه ، صمیمانه ترین حرف ،روی دفترچه ی این نام به نظم آمده است؛
ای وسعت صبر و استقامت! ای نوازشگر جان؛
چشمان تو چون اختر رخشنده به دامان سپهر یا پر از زمزمه ی باران است؛
لب خندان تو چون لاله شاداب بنشسته به کوه ، چون صفای گل سرخی که بخندد در باغ ، چون شقایق که بود جلوه گر بزم چمن؛
قد و قامت همه پاکی و دل انگیزی برف همچو یک ابر سفید یا چو یک چشمه ی نور؛
چون گل یاس که پاشیده بر آن پرتو ماه و به سیمای گل انداخته از دولت عشق ! چون پرندی که کند جلوه گری در مهتاب.
ای به خلوتگه جانها که بری غم از یاد ، ای پرستشگه عشق ! ای نفس های بهار ! ای شمیم خوش یک خرمن یاس که دهی بوی بهشت
روزت مبارک!
تقدیم به پرستارهای عضو صفحه که میراث دار مهربانی های پرستار بزرگ کربلایید.
مهستی آدینه زاده- عضو دوره چهارم شورای اسلامی شهر بجنورد
١۵ بهمن ٩۵