معلم عزیز

به نام خداوند لوح وقلم
حقیقت نگار وجود وعدم
خدایی که داننده ی رازهاست
نخستین سرآغاز آغازهاست
معلما

صمیمانه ترین سپاس های خود را به شما فرزانگان عاشقی که شمع وجود گرانقدر خویش را در طبق اخلاص نهاده ونهال نوپای امروز را به امید فردایی شکوفاتر با عصاره ی جان آبیاری می نمایید، تقدیم می دارم.

و به راستی آیا کلامی هست که تاب ثنای ایثار شما آسمانیان رابیاورد؟ کدامین روز، روز شما نیست و کدامین لحظه است که از شمیم توانسکر آور یا عطر آگین نباشد.

به راستی آیا قلمی را می شناسید که با کلک خیال، شکوه ایثار خاموش معلم را که در بستر رویش های مکرر آدمی ودرگسترده ی تاریخ مکتوب بشریت هماره چون نگینی زرین درخشیده است به تصویرآورد؟

کدام خامه را طاقت تصویر خورشید است؟…

آنچه از این سخن برآید آن است که از صمیم قلب تلاش صادقانه و کوشش مخلصانه‌ی شما را که در راستای هدایت و ارشاد است تقدیر و تشکر نمایم و آرزومندم ذات اقدس احدیت شما خوبان را که درمسیر تحقق اهداف متعالی مکتب انسان سازاسلام ازجان مایه می گذارید در کنف الطاف خاصه ی خویش قرار دهد .

معلم عزیز:

دلی که حول نگاه عشق می گردد نیازهایی ملکوتی وپاک می آفریند ، گویا این فریاد شماست که از زبان معلم شهید دکتر شریعتی بیان می شود:
خدایا:

در برابر هرآنچه انسان بودن را به تباهی می کشاند مرا با نداشتن و نخواستن رویین تن کن.
مهستی آدینه زاده – عضو شورای اسلامی شهر بجنورد
١٢ اردیبهشت ۹۶