زیر پوست شهر

مدیر محترم دانشگاه علوم پزشکی استان خراسان شمالی

و ریاست محترم سازمان نظام پزشکی استان

سلسله حکایت های زیر پوست شهر !

از آنجایی که به طراح سایت قول داده بودم هر از گاهی دل نوشته ، نقد و یا اظهار نظرهایی را درخصوص حقوق شهروندی و یا هرمحتوای دیگری که از جنبه ی اجتماعی ارزش بارگذاری دارد را تولید کنم ؛ فرصت را مغتنم دانستم تا هم به وعده ام عمل کرده باشم و هم آنچه در اثنای مراجعه به درمانگاهی منسوب به سپاه پاسداران استان ، آنچه که برایم رخ داد را نگارش کنم.

نمی خواهم منکر مثبت بودن نفس عمل  این نهاد در راستای احداث وتجهیز درمانگاه کاملا” تخصصی و کمک به بهبود بحث درمان و پزشکی در کنار امکانات دانشگاه علوم پزشکی استان باشم و اذعان دارم که دربخش مکانیزه شدن سیستم نوبت دهی و پذیرش بیمار یکی از بهترین مراکز می باشد و بی انصافی است اگر برخورد برخی پرسنل وظیفه شناس و خوش برخورد و وجدان کاری در آنها را نادیده بگیرم .

اما دلیلی که مرا واداشت تا به این مهم بپردازم ، ساعت حضور براساس سیستم نوبت دهی الکترونیکی  زمان انتظار و نحوه ی ویزیت شدن بود.

شنبه اول تیرماه ۹۸ از طریق سامانه نوبت دهی به راحتی توانستم وقتی را برای مراجعه به متخصص داخلی رزرو کنم . ساعت مراجعه ۲۰/۱۷ مورخ ۰۲/۰۴/۹۸ ثبت شد و از طریق پیامک بصورت کتبی مطلع شدم .درانتهای پیام ارسالی درج شده بود : چنانچه بیشتر از ۲۰ دقیقه تاخیر داشته باشید ، نوبت شما لغو خواهد شد .

لذا برنامه ام را طوری تنظیم کردم که رأس ساعت تعیین شده در محل حاضر باشم . علیرغم برنامه ریزی ام با ده دقیقه تأخیر مراجعه کردم و به سلامتی از خوان اول گشتم . وقتی سوال کردم که من چندمین بیمار هستم و مدت انتظارم چند دقیقه است ؟ این پاسخ را شنیدم : دکتر ساعت ۱۸ تشریف می آوردند.

و این نارضایتی در مرحله ی اول ، وانتظار ۳۰ دقیقه ای  با وجود پیشرفته ترین سیستم نوبت دهی قابل دفاع نیست  !

چاره ایی نبود جز سکوت و انتظار …

 رفت وآمد بیمارانی که از سالن ورود و خروج به سمت تزریقات  و اتاق عمل در رفت و آمد بودند و جلب توجه به هرکدام  به نوعی گذر زمان را برای من و سایر بیمارانی که درانتظار نشسته بودند آسان نمود.

وقتی عقربه های ساعت حکایت از ۰۵/۱۸ می نمود ، جوانی با قد و قامت کوتاه ولی با صلابت و اعتماد به نفس به سمت اتاق پزشک آمدکه  وارد شد و در کسری از ثانیه زنگ اخبار ؛ به صدا در آمد…

بانوی منشی بلافاصله فامیل نفر اول را که روی لیست الکترونیکی سر درب اتاق پزشک خودنمائی می کرد با صدای بلند تکرار کرد و یکی از مراجعان به سمت اتاق رفت .

شاید در آن لحظه ، حواسم جایی غیر از مکانی بود که حضور داشتم ! چون مدت زمان ورود و خروج اولین بیمار را متوجه نشدم .ولی از لحظه ای که بیمار دوم با همان روش قبلی فراخوانده شد تا شنیدن صدای زنگ اخبار که خبر مراجعه ی نفرسوم  را می داد  2 دقیقه هم طول نکشید ،  فامیلی ام را توسط بانوی منشی دوبار پشت سر هم شنیدم که به این معنی بود هر چه سریعتر به داخل اتاق بروم …

مردد از اینکه وقتی بیمار قبلی هنوز داخل هستند ، اجازه دارم به حریم ایشان ورود پیدا کنم یا نه ؟! در اتاق را باز کردم و وقتی دیدم هنوز ویزیت ایشان ادامه دارد ، مجدد در را بستم و به حالت خبری خطاب  به آن بانوی به ظاهر محترم گفتم که هنوز کار بیمار قبلی تمام نشده و  ولی برای سومین بار و لحنی پر از غضب و اعتراض از اینکه پزشک درانتظار هستند ، مواجه شدم …

در را آهسته کوبیدم و با اجازه ای که به این ترتیب خواسته بودم وارد شدم . تمام این فرآیند ۱۰۰ ثانیه هم زمان نبرد.

وارد شدم و با عرض سلام و به احترام ایستادم تا بیمار قبلی صحبتهایش را جمع بندی کند ولی ظاهرا” شرح حال و توضیحات درمان ایشان هنوز ادامه داشت و پزشک هم بصورت جسته و گریخته درحالی که صفحه ی خالی از دفترچه ی بنده را آماده می کرد ، می شنید و سعی داشت به سرعت پاسخی مختصرومفید ارائه کند و به ادامه ی ویزیت بیمار بعدی بپردازد…

احساس کردم بیمار که مردی میانسال بود ونیاز به همدلی بیشتری از جانب پزشک داشت  ، سرخورده و بدون رضایت قلبی اتاق را ترک کرد و جالب بود که این داستان برای خود من هم تکرار شد .

قبل از اینکه شرح وقایع روند درمانم تمام شود زنگ به صدا رد آمده بود و مادر ودخترکی کنار من ایستاده بودند که مانع از ارائه ی توضیحات بیشتر از طرف بنده بود . پزشک معتمد و متعهد درمانگاه درحالی که به مادر اشاره می کرد تا شروع کند به من فهماند که می بایست اتاق را ترک کنم و چنین بود که انگیزه ی ثبت این انتقاد فراهم شد .

لازم به ذکر است که طبق مصوبه دولت، متوسط زمان ویزیت بیمار توسط پزشک عمومی حداقل ۱۵ دقیقه، برای پزشک متخصص حداقل ۲۰ دقیقه، برای پزشک فوق‌تخصص حداقل ۲۵ دقیقه و برای روانپزشک حداقل ۳۰ دقیقه زمان ویزیت مشخص شده است.

امید که گوش شنوا و سیستمی ناظر باشد…