نمایش نوار ابزار

السلام علیک یا ابا عبدلله الحسین

جمعه ۳۱ شهریور ۱۳۹۶

تو تعبیر خون خدایی و بس

تو زیباترین ماجرایی و بس

 

امسال هم فرصتی دست داد تا یک بار دیگر محرّم و حال وهوای خاصّ خودش را در شهر ودیارمان تجربه کنیم.

 

با شروع دهه اوّل و برپایی شور وشعور حسینی بین نوجوانان و جوانان مسجدی و هیأتی ها ؛ بر آن شدم که تفکّر کنم در این موضوع که با گذشت پانزده قرن از این واقعه و قیام به یادماندنی ، چند نفر از ماعمیقاً از واقعه بزرگ عاشورا درس گرفتیم؟!

اگر تئوری این قیام همین است که بارعا وبارها برایمان گفته اند و نوشته اند ، پس چرا در عمل جور دیگری می بینیم ؟؟

مگر نه اینکه قیام حقّ علیه باطل بود!!! مگر نه اینکه امام حسین (ع) از بی عدالتی ، ظلم و تبعیض به ستوه آمدند!!!

 

ولی چرا حالا به نام حسین است و به کام دیگران ؟؟؟! به مسلمانی و شیعه بودنمان شک می کنم ….

 

دوباره مجالس و محافل عزاداری و مرثیه خوانی بر پاست…

دوباره بساط نذری و خیریه به یاد امام حسین بر پاست…

 

ولی دریغ از ذرّه ای حسینی بودن …

در هر کوی و برزن و بر سر هر میدان و خیابان پارچه نوشته ها و اعلامیه های اطلاع رسانی مراسم عزاداری و بزرگداشت شهدای کربلا به چشم می خورد، ولی با چه کیفیتی و کدام خروجی؟؟؟

 

خوب به یاد دارم درخواستی از جوانان هیأتی محله ای از محله های متوسط شهر را که برای برگزاری عزاداری یکی از شبهای دهه اوّل محرّم ، مبلغ ده/ ١٠ میلیون تومان حق الزّحمه مدّاحی اعلام کرده بودند.

با هر چرتکه ای محاسبه کردم قابل هضم نبود که بابت دوساعت مدّاحی این مبلغ شرعاً حلال خواهد بود یا نه؟؟؟

 

واعظان و سخنوران واقعه عاشورا به گونه ای پای منبر نشین ها را به الگو برداری از سادگی و بی ریایی امام حسین دعوت می کنند که گویی مرگ برای همسایه است!

وقتی در مقام مقایسه گفتار و کردارشلن کمی کنکاش می کنم واقعاً دچار دو گانگی می شوم که آیا دم خروس را باور کنم یا قسم حضرت عبّاس را …

 

به امید ظهورت یا امام زمان

آدینه زاده – مهستی

 

٣١ شهریور ٩۶ مصادف با اول محرم ١۴٣٩هجری قمری.